Nemački jezik je poslednjih godina jedan od najtraženijih svetskih jezika, te se mnogi trude da osnovna znanja steknu putem interneta, a kao i u svakom jeziku, osnova je učenje slova i njihovog izgovora, te će u nastavku teksta biti navcedena nemačka abeceda ili – Das alphabet.
U narednim redovima ovog teksta biće iznete osnove učenja nemačkog pisma, te i najčešća pravila i odstupanja od izgovora pojedinih slova u rečima, te na taj način možda nekome biti i olakšan početak učenja nemačkog jezika.
Das alphabet – nemačka abeceda
Nemački alfabet se sastoji od 25 slova i četiri takozvana umlanta a njihov izgovor će biti naveden u zagradama:
A, a – izgovara se kao / a /;
B, b – izgovara se kao / be /;
C, c – izgovara se kao / ce /;
D, d – izgovara se kao / de /;
E, e – izgovara se kao / e /;
F, f – izgovara se kao / ef /;
G, g – izgovara se kao / ge /;
H, h – izgovara se kao / ha /;
J, j – izgovara se kao / jot /;
K, k – izgovara se kao / ka /;
L, l – izgovara se kao / el /;
M, m – izgovara se kao / em /;
N, n – izgovara se kao / en /;
O, o – izgovara se kao / o /;
P, p – izgovara se kao / pe /;
Q, q – izgovara se kao / ku /;
R, r – izgovara se kao / er /;
S, s – izgovara se kao / es /;
T, t – izgovara se kao / te /;
U, u – izgovara se kao / u /;
V, v – izgovara se kao / fau /;
W, w – izgovara se kao / ve /;
X, x – izgovara se kao / eks /;
Y, y – izgovara se kao / epsilon; uepsilon /;
Z, z – izgovara se kao / cet /.
Umlanti u nemačkom pismu su:
- ä koji se izgovara kao / ae /;
- ü koji se izgovara kao / u ili il /;
- ö koji se izgovara kao / o ili e /;
- β koji se izgovara kao / estzet / odnosno kao „oštro S“
Izuzeci od pravila u izgovoru određenih slova alfabeta
Kao i u svakom jeziku postoje tačno određena pravila kada i kako se neki glas izgovara te će u nastavku biti navedena osnovna odstupanja od navedenog izgovora slova alfabeta, kao i primeri kada i kako data slova treba da se izgovaraju.
Slovo Š – iako kao takvo ne postoji u nemačkom alfabetu, u sledećim situacijama se nizovi slova izgovaraju kao „š“:
- sch se izgovara odnosno čita kao š kada se nalazi na početku i/ili na kraju reči;
- st ili – sp se izgovaraju kao št ili šp kada se nalaze na početku reči, ili pak u složenicama (dok se na kraju reči čitaju kao – sp ili – st).
Slovo S – piše se ili kao – s; – ss; – β (oštro S):
- ako se slovo S nalazi na početku reči ili pak unutar reči ali na početku sloga, piše se kao jedno S a čita se kao Z;
- ako se slovo S nalazi na kraju reči ili se pak javlja u reči posle nekog suglasnika, piše se kao jedno S ali se takođe i izgovara kao naše S.
Kada se u reči nalaze – SS, posle samoglasnika odnosno vokala ili kratkog samoglasnika, izgovara se kao S;
Oštro S ili β, koje se generalno po pravilima izgovara kao / estzet /, izgovara se kao oštro S posle dugog samoglasnika ili diftonga (na primer straβe se čita kao štrasze);
Umlanti se u nemačkom jeziku koriste kod:
- množine imenica (na primer hand; hünde);
- javljaju se kod konjugacije takozvanih jakih glagola u drugom i trećem licu prezenta tj sadašnjeg vremena;
- koriste se kod izvođenja oblika prideva (od imenica), a koji se završavaju na – ig (primer je imenica not – pridev nötig).
Nemački samoglasnici su kao i u našem jeziku – a; e; i; o; u ali u nemačkom postoje i već pomenuti umlanti koji su u „prevodu“ dugi samoglasnici, te se izgovaraju kao:
Ä – ae, odnosno nešto između a i e;
Ü – izgovara se nešto između u i i, odnosno usne se „nameste“ kao da želi da se izgovori u, a izgovara se i;
Ö – izgovara se kao nešto između o i e, odnosno usne se „nameste“ da se izgovori o, a izgovara se e.
U nemačkom se Y može izgovarati kao samoglasnik (izgovara se kao I ili kao Ü) ili kao suglasnik (izgovara se kao J, u rečiam Yaht; Bayern);
Slovo B se u nemačkom može izgovarati kao B (Bilol – bilol) ili kao P (Absicht – apziht);
Slovo C se u namečkom može izgovarati kao C (Celsius – celzius); kao K (Café – kafe) ili kao Č (Cello – čelo);
Slovo D se u nemačkom jeziku može izgovarati kao D (Durst – durst) ili kao T (Blind – blint);
Slovo E se u nemačkom može izgovarati kao E (Esel – ezel) ili kao O tj tačnije slovo se „guta“ pa se ne izgovara ništa (Leben – lebn);
Slovo G se u nemačkom jeziku može izgovarati kao G (Geben – geben); kao K (Tag – tak) ili kao H (Ledig – ledih);
Slovo R se u namečkom može izgovarati kao R (Rat – rat) ili kao praktično jedan „poluglas“ R odnosno takozvano „progutano r ili muklo a“ (Uhr – ua; Bier – bia);
Slovo S se u nemačkom jeziku može izgovarati kao S (Haus – haus) ili kao Z (Sieben – zibæn);
Slovo V se u nemačkom jeziku može izgovarati kao V (Vase – vasa) ili kao F (Vogel – fogel);
Dalje se u nemačkom jeziku – tsch na kraju reči čita i izgovara kao Č (Deutsch – Dojč);
U rečima koje počinju slovom F, tako se suglasnik F i izgovara (Fern – fern);
U rečima koje na početku imaju slovo V, ono se izgovara uvek kao F, osim pak kod reči stranog porekla (veranda; vitrine – kada se izgovara kao V), kao i u slučaju prefiksa –ver ili -vor (kada se takođe izgovara kao V);
U nemačkom jeziku se –ph uvek čita kao F samo u rečima koje su poreklom iz starogrčkog jezika (Alphabet – alfabet).
